آیا سیستم های هوش مصنوعی آگاه هستند؟
آیا سیستم های هوش مصنوعی آگاه هستند؟
سیستم های هوش مصنوعی مدرن قادر به انجام بسیاری از رفتارهای شگفت انگیز هستند. به عنوان مثال، وقتی شخصی از سیستم هایی مانند ChatGPT استفاده می کند، پاسخ ها (گاهی اوقات) کاملاً شبیه انسان و هوشمند هستند. وقتی ما، انسانها، در حال تعامل با ChatGPT هستیم، آگاهانه متنی را که مدل زبان تولید میکند درک میکنیم، درست همانطور که شما در حال حاضر آگاهانه این متن را در اینجا درک میکنید.
سوال اصلی اینجاست که آیا ربات ها و ماشین های هوش مصنوعی واقعا آگاهی دارند و به یک شهودی دست یافته اند؟ یا فقط یک ربات هستند که بر اساس الگوریتم های هوشمندانه طبق الگو کار می کند؟ بر اساس متنی که تولید میکند، به راحتی میتوان متوجه شد که سیستم ممکن است آگاه باشد.
تحقیقات جدیدی که در ژورنال Trends in Neurosciences منتشر شده است، Jaan Aru، Matthew Larkum و Mac Shine برای پاسخ به این سوال از زاویه نوروساینس آن را بررسی کرده اند.
این سه نوروساینسیست، استدلال می کنند که اگرچه پاسخ سیستم هایی مانند ChatGPT آگاهانه به نظر می رسد ، اما به احتمال زیاد این طور نیست. اول اینکه ، ورودی های مدل های زبانی فاقد محتوای اطلاعاتی تجسم یافته و جاسازی شده هستند که مشخصه تماس حسی ما با دنیای اطراف ما است. ثانیا ، معماری الگوریتم های هوش مصنوعی امروزی ویژگی های کلیدی سیستم تالاموکورتیکال را که با آگاهی آگاهانه در پستانداران مرتبط است ، از دست داده است.
در نهایت، مسیرهای تکاملی که منجر به پیدایش موجودات زنده هوشیار شد، مسلماً در سیستمهای مصنوعی که امروزه دیده میشود، مشابهی ندارند. وجود موجودات زنده به اعمال آنها بستگی دارد و بقای آنها به طور پیچیده ای با فرآیندهای سلولی، بین سلولی و ارگانیسمی چند سطحی مرتبط است که در عاملیت و آگاهی به اوج خود می رسد.
بنابراین، در حالی که وسوسه انگیز است که فرض کنیم ChatGPT و سیستم های مشابه ممکن است هوشیار باشند، این امر پیچیدگی مکانیسم های عصبی را که هوشیاری را در مغز ما ایجاد می کنند به شدت دست کم می گیرد. محققان در مورد چگونگی افزایش هوشیاری در مغز ما اتفاق نظر ندارند. آنچه ما می دانیم، و آنچه این مقاله جدید به آن اشاره می کند، این است که مکانیسم ها به احتمال زیاد پیچیده تر از مکانیسم های زیربنایی مدل های زبان فعلی هستند.
به عنوان مثال، همانطور که در این مقاله اشاره شد، نورون های واقعی شبیه به نورون های شبکه های عصبی مصنوعی نیستند. نورونهای بیولوژیکی موجودات فیزیکی واقعی هستند که میتوانند رشد کنند و شکل خود را تغییر دهند، در حالی که نورونها در مدلهای زبان بزرگ فقط قطعات بیمعنی کد هستند. ما هنوز راه درازی در پیش داریم تا آگاهی را درک کنیم و از این رو، راه درازی تا ماشین های هوشیار.
سوال اصلی اینجاست که آیا ربات ها و ماشین های هوش مصنوعی واقعا آگاهی دارند و به یک شهودی دست یافته اند؟ یا فقط یک ربات هستند که بر اساس الگوریتم های هوشمندانه طبق الگو کار می کند؟ بر اساس متنی که تولید میکند، به راحتی میتوان متوجه شد که سیستم ممکن است آگاه باشد.